GJUMI MBI BORË

Çdo lëvizje e kockës së kësaj loje puzzle në roman rrezikon ta shfaqë ujkun, duke luajtur kështu me ankthin e lexuesit semantik, mirëpo autori, si preferues i linjës semiotike, argëtohet me të kaluarën e tij, duke krijuar vazhdimisht digresione semiotike. Pra, derisa lexuesi i linjës semantike pret se çfarë do të ndodhë me mësuesin e mbetur në borë, autori tregon se çfarë ka ndodhur me mësuesin në fshat. Kështu, romani si linjë të parë e jep mbetjen në borë, kurse linjën e fshatit e fillon si digresion. Pastaj, çuditërisht, digresioni, duke krijuar sekuenca që kulmojnë me frekuenca narrative mbi ortekun që artikulohet si motiv iterativ, bëhet linjë primare, kurse mbetja në borë – linjë sekondare. Ridvan Dibra, i familjarizuar me debatet dhe modelet postmoderne, nëpërmjet diskursit brikolar të këtij romani e ka parodizuar metanarrativën ideologjike me mininarrativë autobiografike.